Μινιμαλισμός και αντικείμενα σε ένα σπίτι δεν είναι και από τις καλύτερες σχέσεις που μπορεί να υπάρχει. Όταν όμως έναν χώρο τον έχει αρχικά σχεδιάσει ο πατριάρχης του μινιμαλισμού Ludwig Mies van der Rohe, δεν μπορεί παρά παντού να αντηχεί το μότο του «το λιγότερο είναι περισσότερο».
Αν και το νεαρό ζευγάρι που ήρθε από το πράσινο Oak Park, σαν πρώτη εντύπωση έβλεπαν μόνο το «λιγότερο» κι αυτό που ένιωθαν «περισσότερο» ήταν το κενό – «empty nest» όπως δήλωσαν χαρακτηριστικά, αναφερόμενοι στο σύνδρομο που έγινε γνωστό από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά στην αμερικάνικη τηλεόραση και αναφέρεται στην απόλυτη μοναξιά.
Οι νέοι ιδιοκτήτες αυτού του διαμερίσματος στο Lake View του Σικάγο δεν ήξεραν τι πρώτα να σεβαστούν και τι να ικανοποιήσουν. Οι ετερόκλητες απαιτήσεις τους έγιναν σαφείς από την αρχή, μόλις μίλησαν με τους αρχιτέκτονες του γραφείου Searl Lamaster Howe Architects. Αυτό που τους ζήτησαν ήταν να γίνει ένα διαμέρισμα που να έχει αισθητές αναφορές στον Mies, χωρίς όμως να είναι δούλος αυτού του δόγματος, δηλαδή του μινιμαλισμού.
Κάτω από αυτές τις απαιτήσεις θα μπορούσαν να γεμίσουν τον χώρο με δημιουργικές παρεμβάσεις, έντονες, ή ήπιες αναφορές στα δύο κυρίαρχα στυλ, αυτό όμως θα γέμιζε ασύμβατα μεταξύ τους τμήματα, με κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το όλο εγχείρημα έμοιαζε με τρομακτικό σενάριο για τους αρχιτέκτονες, όταν η χρυσή τομή βρέθηκε στο πλέγμα. Τεχνική στην οποία ενυπάρχει η συνύπαρξη, αλλά και η παράλληλη ανάπτυξη χωρίς να αντιτίθενται μεταξύ τους τα επιμέρους τμήματα και να προσβάλουν το σύνολο.
Το αποτέλεσμα είναι ίσως ο πιο εμπλουτισμένος μινιμαλισμός που έχουμε δει και ο πιο λιτός μαξιμαλισμός. Το πλέγμα που ευνοεί και τον μινιμαλισμό και τον εμπλουτισμό υπάρχει στις καθαρές ευθείες, στους ανοιχτούς χώρους και στα χρώματα με τα οποία έντυσαν τα τμήματα, αρχιτεκτονικά ή διακοσμητικά.
Φωτογραφίες: DRFP
